O Helmut Rilling είναι γνωστός για την εξαιρετική δουλειά του στον χώρο της Χορωδιακής Μουσικής με πολλές ηχογραφήσεις στο ενεργητικό του τόσο γνωστών όσο και άγνωστων έργων. Πρόσφατα τελείωσε και μια σειρά με τις Καντάτες του Μπάχ με μεγάλη επιτυχία.
Έτσι η έλευσή του στην Αθήνα είχε για τους φίλους του Μπάχ μεγάλο ενδιαφέρον. Η συναυλία , όμως που έδωσε στην Αίθουσα «Μητρόπουλος» στο Μέγαρο Μουσικής στις 30/11, θύμιζε περισσότερο φοιτητική συναυλία στο τέλος της ακαδημαϊκής χρονιάς κάποιου ωδείου παρά κανονική συναυλία. Είναι κρίμα που δεν ήρθε με μια απο τις ορχήστρες μπαρόκ που έχει διευθύνει και που έχουν τόση μεγάλη πείρα στην ερμηνεία αυτών των έργων. Η Καμεράτα που τον συνόδευε ήταν αρκετά καλή με εξαίρεση τα καταπληκτικά πνευστά που όπως πληροφορηθήκαμε απο το πρόγραμμα ήταν απο την δική του ορχήστρα. Το ίδιο «αλαλούμ» επικρότησε και με τους τραγουδιστές που είχε στη διάθεσή του, οι δυο μόνο ήταν ξένοι , η μέτζο Αnette Markert, και ο τενόρος Thomas Cooley, ενώ οι άλλοι ήταν Έλληνες που είχαν παρακολουθήσει μαθήματα με τον μαέστρο στον τρόπο ερμηνείας της μουσικής μπαρόκ. Πολύ καλές φωνές όλοι τους, ιδιαίτερα ο μπάσσος Γιώργος Κανάρης που διαθέτει μια όμορφη και εκφραστική φωνή και που ήταν περισσότερο απ’όλους μέσα στο κλίμα αυτής της μουσικής, αλλά η νευρικότητά τους και το τράκ ήταν πολύ εμφανές . Αν διακρίναμε κάποια εξαιρετική φωνή αυτή ήταν του τενόρου ο οποίος τραγούδησε με άνεση και μεγάλη μουσικότητα, με μια πραγματικά όμορφη, δυνατή και μεστή φωνή που σου δημιουργούσε μια αίσθηση χαράς. Πολύ καλή και η χορωδία Gaechinger Kantorei στα λίγα σημεία που τραγουδούσε και στον Boris Kleiner στο φορητό εκκλησιαστικό όργανο (και όχι στο κοντίνουο, όπως αναφερεται, που δεν είναι κάποιο όργανο αλλά μια μικρή ομάδα οργάνων).
Μια συναυλία που θα μπορούσε να έχει μεγάλο ενδιαφέρον αλλά δεν απέδωσε τα αναμενόμενα.