Γιά άλλη μία φορά, η ΕΛΣ κατάφερε να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον μας με τη νέα παραγωγή του «Ναμπούκο» του Βέρντι, που για πολλοστή φορά παρουσιάζεται στην ΕΛΣ. Αυτή τη φορά,οι υπεύθυνοι διανομών έβαλαν τα δυνατά τους για να μας παρουσιάσουν έναν φωνητικά άψογο «Ναμπούκο» και τα κατάφερον. Με ένα διεθνές καστ, την Γκουλέγκινα και τον Νούτσι, η επιτυχία ήταν εξασφαλισμένη.
Σίγουρα η Γκουλέγκινα είναι σήμερα η καλύτερη Αμπιγκαίλε. Δυνατή μεστή φωνή, με εκπληκτικές ψηλές νότες, τραγούδησε με χαρακτηριστική άνεση το ρόλο της.
Ο Λέο Νούτσι, αν και βρίσκεται σε φωνητική ωριμότητα, μας χάρισε ένα συγκινητικό και δραματικό Ναμπούκο.
Ο μαέστρος Η. Βουδούρης διηύθυνε με ένταση και δυναμισμό, αν και σε μερικά σημεία θα θέλαμε κάπως πιο αργό τέμπο, έτσι ώστε οι τραγουδιστές να έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν τις μελωδικές φράσεις τους.
Η σκηνοθεσία της Τ. Πέβανερ δεν ήταν, κατά την άποψή μου, ιδιαίτερα επιτυχημένη, σκοτεινή και ομιχλώδης, με διάφορες αναφορές που λίγοι κατάλαβαν το νόημά τους. Καλές οι μοντέρνες απόψεις, αλλά η ΕΛΣ τείνει να καταντήσει σαν τις επαρχιακές γερμανικές όπερες και μια πιο κλασική σκηνοθεσία δεν βλάπτει.
Μια παράσταση, λοιπόν, που κινήθηκε σε υψηλά φωνητικά επίπεδα,σε μια μάλλον αδιάφορη σκηνοθετική προσέγγιση.
Και κάτι άλλο… Καλό θα ήταν να γίνουν ακουστικές μετρήσεις στην αίθουσα με την ορχήστρα για να ρυθμίσουν τον ήχο τους, ο οποίος ναι μεν είναι καθαρότερος αλλά και πολλές φορές εκκωφαντικός.
25, 28 Φεβρουαρίου & 2, 4 Μαρτίου 2007