Η συναυλία αυτή δόθηκε υπέρ του Γηροκομείου Αθηνών, του οποίου ο πρόεδρος, ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Προκόπιος Μπούμπας, έχει προσφέρει ένα μεγάλο έργο στο ιστορικό αυτό ίδρυμα, το οποίο με τις ποικίλες εκδηλώσεις του έχει έλθει στο προσκήνιο της επικαιρότητας.

Συνήθως οι εκδηλώσεις που γίνονται για φιλανθρωπικό σκοπό,είναι αρκετά κουραστικές και πολλές φορές βαρετές. Σπάνια κανείς έχει την ευκαιρία να απολαύσει καλές ερμηνείες και ένα πρόγραμμα που να ξεφεύγει από τα τετριμμένα, μόνο και μόνογ ια να αρέσει στον πολύ κόσμο και κυρίως στους χορηγούς.

Μια τέτοια σπάνια βραδιά ήταν και η συναυλία που οργανώθηκε για την «Ελεήμονα Εταιρία Αθηνών» του Γηροκομείου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με το γενικό τίτλο «Η Ελλάδα στην Όπερα», μια ιδέα της Έλενας Ματθαιοπούλου, που έχει παρουσιαστεί και σε πολλές άλλες αίθουσες του εξωτερικού, με μικρές διαφορές στο πρόγραμμα και στη σύνθεση των τραγουδιστών.

ο τενόρος Γ. Χριστόπουλος ερμήνευσε μια από τις δυσκολότερες άριες του Μότσαρτ από τον «Ιδομενέα». Είναι ένα ρεπερτόριο που δεν

ταιριάζει απόλυτα στη φωνή του Χριστόπουλου, ο οποίος νιώθει πιο άνετα στο λυρικοδραματικό ρεπερτόριο, μακριά από τις κολορατούρες της μπαρόκ όπερας, όπως απέδειξε με την άψογη ερμηνεία της άριας του ναύτη από τη «Ρέα» του Σαμάρα.

Στην περίπτωση του «Ιδομενέα» δεν τον βοήθησε (ιδιαίτερα στα γρήγορα περάσματα) και η ορχήστρα με την ελλιπή ερμηνεία της και τους πολύ γρήγορους χρόνους που επέλεξε ο μαέστρος της βραδιάς Τ. Απείτος.

Πολύ καλύτερος, αν και λιγότερο δραματικός, ήταν στο ντουέτο της «Μήδειας» του Κερουμπίνι με τη Ρ. Τσιρακίδου.

Είχαμε καιρό να απολαύσουμε τη P. Τσιρακίδου, η οποία ερμήνευσε άριες που είναι για τη φωνή μιας λυρικοδραματικής σοπράνο. Η ποιότητα της φωνή είναι εξαιρετική, με γεμάτα «κέντρα», αλλά με κάποια ένταση και σκληρότητα στις «ψηλές» περιοχές. Κερδίζει, όμως, με τη δραματικότητά της και την άψογη μουσικότητά της όπως φάνηκε στην ερμηνεία της στη «Σαπφώ» του Γκουνό.

Επί του προκειμένου, λοιπόν, η συναυλία περιελάμβανε γνωστά και άγνωστα έργα Ελλήνων και ξένων συνθετών όπως του Σαμάρα, του Καρέρ και του Λαμπελέτ καθώς και έργα των Γκουνό, Μότσαρτ, Χέντελ, Κερουμπίνι και άλλων.

Σε γενικές γραμμές ήταν μια απολαυστικότατη συναυλία, που μας χάρισε σπάνιες μουσικές ερμηνείες έργων, τα οποία ως επί το πλείστον ήταν άγνωστα στο κοινό. Αυτό και μόνο σε μια τέτοια ειδική βραδιά είναι μεγάλο κατόρθωμα.

Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους οργανωτές και τους Χορηγούς της βραδιάς.