Η χειμερινή περίοδος της Λυρικής ξεκίνησε ουσιαστικά με την παραγωγή της όπερας “Καπουλέττοι και Μοντέκκοι” του Μπελλίνι, ένα έργο που τα τελευταία χρόνια γνωρίζει πρωτοφανή επιτυχία. Είναι μια συμπαραγωγή μεταξύ τριών θεάτρων και έχει ήδη παρουσιασθεί στη Βενετία και τη Βερόνα. Verona

Τη παράσταση σκηνοθέτησε ο Αρνώ Μπερνάρ ο οποίος είχε σκηνοθετήσει και τον “Μαγικό Αυλό” του Μότσαρτ στα Ολύμπια. Η σκηνοθεσία του ήταν πραγματικά εμπνευσμένη. Ο συνδυασμός του μοντέρνου ( το έργο εκτυλίσσονταν σε ένα Μουσείο που ετοιμάζει μια Έκθεση) , και του κλασικού με τα υπέροχα κοστούμια εποχής της Κάρλα Ρικόττι όλα σε χρώμα βαθύ κόκκινο, και τα εξαιρετικά σκηνικά του Αλεσσάντρο Κάμερα φωτισμένα αριστουργηματικά από την Στέλλα Κάλτσου. Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα ήταν πως κίνησε την Χορωδία με αριστοτεχνικό τρόπο αφού ο ρόλος της είναι σχεδόν ισάξιος με των πρωταγωνιστών. Η σκηνοθεσία ήταν εφευρετικότατη με χιούμορ και άποψη υπηρέτησε το έργο χωρίς να κουράζει τον θεατή. 

Αποκαλυπτική ήταν η Μαίρη-Ελεν Νέζη σε έναν ρόλο που ταίριαζε στη φωνή της απόλυτα. Η θητεία της στο μπαρόκ, και στον Μότσαρτ ,την βοήθησε σημαντικά να αντιμετωπίσει με επιτυχία έναν πολύ δύσκολο και απαιτητικό ρόλο. Κινήθηκε με την γνωστή της άνεση και θεατρικότητα στη σκηνή δίνοντας στον χαρακτήρα του Ρωμαίου μια ιδιαίτερη δύναμη αλλά και ευαισθησία.

Εντυπωσιακή , τόσο φωνητικά όσο και δραματικά υπήρξε η Ιουλιέττα της Μιχαέλα Μάρκου ήταν μοναδική. Η φωνή , μια πραγματική κολορατούρα λετζέρα , ήταν ευέλικτη στις φωνητικές απαιτήσεις του ρόλου, όμως νομίζω πως απαιτείται μια πιο εύρωστη φωνή , πιο δραματική για να ανταποκριθεί στις πιο δραματικές σκηνές του έργου. Επίσης παρατήρησα ένα “άνοιγμα” της φωνής στις ψηλές νότες όταν τραγουδούσε φορτίσσιμο. Παρ’ όλα αυτά, η ερμηνεία της ήταν υπέροχη, με όμορφα περάσματα, υπέροχα λεγκάτι, και εντυπωσιακά πιανίσσιμι.

Ο Τεμπάλντο του Γιάννη Χριστόπουλου είναι ένας ρόλος που φάνηκε να ταιριάζει πολύ στη φωνή του. Τραγούδησε με την γνωστή του ενέργεια και ένταση, απόλυτα όμως μέσα στο πνεύμα της μουσικής του Μπελλίνι και του μπελκάντο. Φωνή εύρωστη, δυνατή και άνετη στις ψηλές περιοχές , μας έδωσε έναν ερωτικό αλλά και δυναμικό Τεμπάλντο.

Πολύ καλοί και οι Τάσος Αποστόλου (Καπέλλιο), και Πέτρος Μαγουλάς (Λορέντζο), αλλά θα προτιμούσα ένα τραγούδι πιο λυρικό και όχι τόσο “δυνατά” τραγουδισμένο, ορισμένες φορές ένιωθα πως άκουγα Βέρντι παρά Μπελλίνι. Σε γενικές πάντως γραμμές όλοι έδεσαν σε ένα αρμονικό σύνολο.

Verona Production

Η Χορωδία της ΕΛΣ ηταν στα καλύτερά της κινήθηκε άψογα πάνω στη σκηνή και τραγούδησε εξαιρετικά, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια υπό την εμπνευσμένη διεύθυνση του Αγαθαγγέλου Γιωργακάτου. Η Λυρική πρέπει να θεωρεί τον εαυτό της πολύ τυχερή που έχει στο δυναμικό της έναν τέτοιο Διευθυντή Χορωδίας.

Μόνο τα καλύτερα λόγια μπορεί να πει κανείς για τον Λουκά Καρυτινό που για μένα ήταν αποκαλυπτικός στο έργο αυτό. Έδειχνε πόσο πολύ το αγαπούσε και καταλάβαινε τις λεπτές αποχρώσεις της παρτιτούρας που η Ορχήστρα της Λυρικής ερμήνευσε με άψογο τρόπο. Η ερμηνεία του ήταν “ερωτική” και όπου χρειαζόταν δραματική , με κάθε έννοια , υποδειγματική.

Ήταν από τις λίγες φορές που έφυγα από το θέατρο και την παράσταση συγκινημένος και ευτυχισμένος. Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε όλους.