ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΜΗΤΗΡ ΠΑΣΗΣ ΜΑΘΗΣΕΩΣ
Αντί η ΕΛΣ να ανεβάσει ένα καινούργιο έργο του Μότσαρτ, αποφάσισε να μας ξαναδείξει τον παλιό «Αυλό» που είχαμε δει στη σκηνοθεσία του Αρνώ Μπερνάρ με τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς του Ν.Εργαζάκη
Σκηνοθετικά η παράσταση δεν είχε χάσει τίποτα από την αρχική της ατμόσφαιρα, αν και βρήκα για άλλη μία φορά τη Μασονική Τελετή του Δεύτερου Μέρους, υπερβολική σε διάρκεια, με αποτέλεσμα να αποδυναμώνει τη ροή του έργου, εδώ χρειάζεται γερό «κόψιμο».
Φωνητικά τα πράγματα κινήθηκαν σε ανόμοιο επίπεδο, με έναν πολύ καλό Ταμίνο του Α.Κορωναίου, μια καλή Παμίνα της Μ. Μητσοπούλου και μία πολύ καλή Παπαγκένα της Μ.Μαργαρίτη.
ΦΙΝΑΛΕ. Φωτό Χ.Ακριβιάδης
Την παράσταση έκλεψε,και δίκαια, ο Χ.Αδριανός, ο οποίος έχει εξελιχθεί σε έναν Παπαγκένο διεθνούς επιπέδου, με μία ερμηνεία υποδειγματική που θα μπορούσε άνετα να σταθεί σε ένα οποιοδήποτε θέατρο του εξωτερικού. Ηταν από τους λίγους που καταλάβαινε σε βάθος το κείμενο, ενώ το παίξιμό του ήταν γεμάτο κέφι και μπρίο. Πάρα πολύ καλός ο Μονόστατος του Χ.Κεχρή ο εξαιρετικός Ζαράστρο του Δ.Καβράκου και φυσικά η μοναδική Βασίλισσα της Νύχτας της Β. Καραγιάννη που μας χάρισε μια μοναδική ερμηνεία .
Η Ορχήστρα υπό την στοιβαρή διεύθυνση του Η.Βουδούρη, έπαιξε αρκετά καλά, αν και οι λεπτές αποχρώσεις της παρτιτούρας δεν αποδώθηκαν ικανοποιητικά, τα ντεσιμπέλ δεν κατέβηκαν κάτω από «φόρτε». Πολύ καλή η Χορωδία υπό την διεύθυνση του Α.Γεωργακάτου ο οποίος έχει δώσει νέα πνοή στο σύνολο.
Σε γενικές γραμμές ήταν μια ευχάριστη βραδιά, περιμένουμε όμως μια ανανέωση του ρεπερτορίου και όχι τα ίδια και τα ίδια, τουλάχιστον σε ότι αφορά τον Μότσαρτ.