Το Μεσογειακό Φεστιβάλ Καλλιθέας που φέτος ήταν αφιερωμένο στη Γαλλία, συνεχίζει να μας εκπλήσει ευχάριστα με τις άριστες επιλογές του.
 Δεν θυμάμαι απο πότε είχε να παρουσιαστει Γαλλική Μπαρόκ όπερα στην Ελλάδα, νομίζω απο την εποχή του 70 που η Λίνα Λαλάντη είχε παρουσιάσει τον “Κάστορα και Πολυδεύκη” του Ραμώ στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Η Λυρική Σκηνή αγνοεί παντελώς αυτό το ρεπερτόριο θεωρώντας πως το Ελληνικο κοινό είναι πιό εξοικειωμένο με τον Λίγκετι και τον Ουώλντον παρά με τον Ραμώ , τον Βιβάλντι και τον Χαίντελ.
Μένει λοιπόν στο φιλότιμο ανθρώπων όπως οι διοργανωτές του Μεσογειακού Φεστιβάλ να αναλάβουν το ρίσκο για την παρουσίαση αυτού του ρεπερτόριου.
 Εδώ το στοίχημα κερδήθηκε και μάλιστα πανηγυρικά. Ετσι στις 26 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Ιζόλα είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την όπερα του Ραμώ “Ιππόλυτος και Αρικία” σε συναυλιακή μορφή με την Orchestre du Soleil υπό την εμπνευσμένη μουσική διεύθυνση του Λευτέρη Καλκάνη.
 Τούς ρόλους ανέλαβαν ως επι το πλείστον νέες φωνές που για πρώτη φορά τραγουδούσαν αυτό το είδος όπερας. Είναι φυσικό σε ένα τέτοιο εγχείρημα και μάλιστα με ελάχιστες πρόβες, να υπάρξουν ορισμένα προβλήματα τόσο στην ερμηνεία όσο και στην εκφορά της γλώσσας, σημείο που θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα σε μελλοντικές παραστάσεις.
Ομολογώ πως πήγα στη συναυλία με πολύ περιορισμένες προσδοκίες, αλλά ξαφνιάστηκα ευχάριστα με το αποτέλεσμα. Η μουσική διδασκαλία ήταν της Μαρίτας Παπαρίζου, κάτι που επισφράγιζε την ποιότητα της μουσικής προετοιμασίας. Ηταν πολύ ευχάριστο να ακούει κανείς νέα παιδιά να ερμηνεύουν με τέτοια άνεση μια τόσο δύσκολη παρτιτούρα.
  Τον κεντρικό ρόλο του Ιππόλυτου ανέλαβε ο ταλαντούχος Γιάννης Κάβουρας του οποίου η φωνή ταιριάζει απόλυτα με αυτό το ρεπερτόριο. Διαθέτει μια όμορφη ευέλικτη φωνή τενόρου και τραγούδησε με αίσθηση του ύφους και του στύλ του Γαλλικού Μπαρόκ . Ελπίζουμε να συνεχίσει έτσι και να τον απολαύσουμε και σε άλλους παρόμοιους ρόλους .
  Τον ρόλο της Αρικίας ανέλαβε η νεαρή Βανέσσα Καλκάνη που έβγαλε παληκαρίσσια τον τόσο δύσκολο και απαιτητικό ρόλο της Αρικίας. Διαθέτει μια φωνή ελαφράς λυρικής σοπράνο με άνετες ψηλές νότες, ( η ερμηνεία της άριας “Rossignoles amoureux” ήταν υποδειγματική συνοδευόμενη απο το εκπληκτικό φλάουτο της Αννας Τσίφου, έτοιμη για ηχογράφηση). Η Αρικία της ήταν ευαίσθητη και αριστοκρατική.
  Η Φαίδρα της Ρόζας Καπόν Πουλημένου, που ήταν η μόνη επαγγελματίας τραγουδίστρια, πλαισίωσε τους τραγουδιστές με την πείρα της και την μουσικότητά της. Το έχουμε γράψει άλλωστε πολλές φορές, είναι μια πραγματικά εξαιρετική μουσικός, με μια φωνή που μπορεί να ανταπεξέλθει σε ένα πλατύ ρεπερτόριο.
  Ο Θησέας του Θοδωρή Καρδαρά ήταν η έκπληξη της βραδυάς. Μαθητής της Μαρίτας Παπαρίζου διαθέτει μια εξαιρετικής ποιότητας φωνή, εύρωστη, δυνατή , ενός πραγματικού μπασσοβαρύτονου.
Η παρουσία του ήταν δυναμική με μεγάλη θεατρικότητα, μου έκανε εντύπωση πως τραγουδούσε σε πολλά σημεία χωρίς παρτιτούρα, κάτι που δείχνει σιγουριά και πολύ μεγάλη μελέτη του έργου, κάτι που άλλωστε ήταν εμφανέστατο στην ερμηνεία του. Μακάρι να τον πάρει η Λυρική Σκηνή έτσι ώστε να του δοθεί η ευκαιρία να αποκτήσει σκηνική πείρα.
  Η Αρτεμης της Μαρίας Μακαρώνη ήταν αρκετά καλή, δυστυχώς όμως κατα τη γνώμη μου η φωνή της δεν ταιριάζει καθόλου σε αυτό το ρεπερτόριο. Διαθέτει μια δυνατή φωνή δραματικής σοπράνο, μια φωνή που ασφυκτυά σε αυτό το είδος, όπως άλλωστε φάνηκε και στην ερμηνεία της .
   Πολύ καλή η Βασιλική Καλίτση στον διπλό ρόλο της Αρχιέρειας και της Οινώνης, μια ενδιαφέρουσα παρουσία, με μια ευέλικτη όμορφη νεανική φωνή.
  Μερικές παρατηρήσεις: Χρειάζονται αυτά τα παιδιά αρκετή δουλειά ακόμα τόσο στην εκπαίδευση της φωνής, έτσι ώστε η φωνή να “κάτσει” στην τεσσιτούρα της, και πολύ δουλειά στην εκφορά της Γαλλικής γλώσσας, έτσι ώστε να υπάρξει ομοιογένεια.
  Η Ορχήστρα Orchestre du Soleil ήταν απλά εξαιρετική. Πλαισιωμένη απο μεγάλους μουσικούς με πείρα, μας έδωσαν μια ερμηνεία μοναδική. Ο κάθε μουσικός ήταν και ένας σολίστας, και ο ήχος τους ήταν ομοιογενής και εύρωστος ειδικά το φλάουτο της Αννας Τσίφου και η συνοδεία στο “τσέμπαλλο” του Φρίξου Μόρτζου. Πολύ εύστοχη, μια και δεν υπήρχε η δυνατότητα υπέρτιτλων, η παρουσίαση της υπόθεσης ανάμεσα σε κάθε Πράξη , του Γιώργου Αχλαδιώτη και της Φρέζης Μαχάιρα.
  Η μουσική διεύθυνση του Λευτέρη Καλκάνη ήταν η μεγάλη έκπληξη της βραδυάς που απέδειξε το τί άξιος και εξαιρετικός μουσικός είναι. Δεν του ξέφευγε νότα, έδωσε σημασία και στην παραμικρή λεπτομέρεια της παρτιτούρας, αναδεικνύοντας τα πολλά ηχοχρώματά της. Η σκηνή της καταιγίδας πρίν την άφιξη της Θεάς έκοβε την ανάσα και έκανε τον ήχο της ορχήστρας να ακούγεται διπλάσιος.
 Ηταν μια μαγευτική ερμηνεία, και με έπεισε πως αυτό είναι το fach του, ένοιωθε απόλυτη οικειότητα με τη μουσική αυτή. Θερμά συγχαρητήρια, με την ευχή ,τώρα που τα Μουσικά Σύνολα του Δήμου ανέλαβαν το Θέατρο της οδού Ακαδημίας, να δούμε πολλές παραστάσεις αυτού τόσο απαξιωμένου ρεπερτόριου απο τη Λυρική Σκηνή.
  Ενα θερμό ΜΠΡΑΒΟ σέ όλους τους συντελεστές και ειδικά στον Δήμο Καλλιθέας που σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς υποστηρίζει για τρίτη χρονιά αυτή την προσπάθεια.

Ζ.Φ.Ραμώ

ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΚΙΑ
Οπερα σε μορφή Αναλογίου

ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ Γιάννης Κάβουρας
ΑΡΙΚΙΑ Βανέσσα Καλκάνη
ΦΑΙΔΡΑ Ρόζα Καπόν Πουλημένου
ΘΗΣΕΑΣ Θοδωρής Καρδαράς
ΑΡΤΕΜΙΣ Μαρία Μακαρώνη
ΟΙΝΩΝΗ-ΑΡΧΙΕΡΕΙΑ Βασιλική Καλίτση

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ Γιώργος Αχλαδιώτης ,Φρέζη Μαχαίρα

ORCHESTRE DU SOLEIL

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Λευτέρης Καλκάνης

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ Μαρίτα Παπαρίζου