Νέα πνοή ανέμου φυσάει για την Κ.Ο.Α με την θέση του Αρχιμουσικού της Ορχήστρας Λουκά Καρυτινού ο οποίος σε μια σειρά συναυλιών μας αποκαλύπτει αφ’ενός την προσωπική του μουσική ωριμότητα, και αφ’ετέρου τις εξαιρετικές επιδόσεις της Ορχήστρας.
Αυτό που κυρίως κατόρθωσε ο Λ.Καρυτινός είναι το να αποκτήσει η Ορχήστρα τον δικό της «ήχο», την ιδιαίτερη μουσική της ταυτότητα που την ξεχωρίζει απο τις άλλες Ορχήστρες, ανάγοντάς την σε μια Ορχήστρα Διεθνούς πλέον επιπέδου.
Στις 3/2/2023 η ΚΟΑ γιόρτασε με μία πανηγυρική συναυλία τα 80 χρόνια της.
Μετά απο μια συγκινητική ολιγόλεπτη ομιλία του Αρχιμουσικού Λουκά Καρυτινού, η βραδυά ξεκίνησε με το έργο του ταλαντούχου συνθέτη Νέστωρ Ταίηλορ “Vocalise για υψίφωνο και ορχήστρα” με την σοπράνο Τσέλια Κοστέα , η οποία ερμήνευσε το έργο αυτό του Ταίηλορ. Γραμμένο σχεδόν για την φωνή της, μία ζεστή λυρική φωνή,δεν είχε ιδιαίτερα δύσκολα περάσματα, εκτός απο τις μεγάλες μουσικές φράσεις που απαιτούσαν μεγάλες αναπνοές και μερικές νότες στην ψηλή περιοχή της φωνής κάτι που δεν δυσκόλεψε σε τίποτα την Τ.Κοστέα. Θα το χαρακτήριζε κανείς ένα νεορομαντικό έργο λυρικής αισθητικής με αναφορές στη Γαλλική Σχολή.
Στη συνέχεια ο γνωστός σολίστας βιολιού Βαντίμ Ρέπιν ερμήνευσε το Κοντσέρτο για βιολί του Τσαικόφσκυ. Δεν μπορώ να πώ ότι με ενθουσίασε η ερμηνεία του, σε πολλά σημεία φαινόταν μάλλον άτολμος , ενίοτε κουρασμένος, αν και το τελευταίο μέρος ήταν σαφώς καλύτερο απο τα προηγούμενα. Παρ’ όλα αυτά καταχειροκροτήθηκε απο το κοινό.
Σε εντελώς διαφορετικό κλίμα κινήθηκε το δεύτερο μέρος της συναυλίας , όπου άκουσα μια απο τις ωραιότερες ερμηνείες της Πρώτης Συμφωνίας του Μάλερ, έργο γενικά αγαπητό στις Συμφωνικές Ορχήστρες.
Η ερμηνεία του Λ.Καρυτινού ήταν χειρουργικά μελετημένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, ενώ έβγαλε απο την Ορχήστρα εξαιρετικές δυναμικές απο fortissimo μέχρι σχεδόν απόλυτο Pianissimo .
Απέφυγε τις ρομαντικές υπερβολές που ακούμε σε άλλες ερμηνείες , επιλέγοντας μια αυστηρότητα χωρίς υπερβολικές εξάρσεις παρά μόνον όπου ήταν απαραίτητο και το απαιτούσε η παρτιτούρα.
Ο ήχος της Ορχήστρας ήταν υποδειγματικός, και ήταν στην καλύτερη φόρμα που την έχω ακούσει μέχρι τώρα. Θα έπρεπε ο Λ.Καρυτινός να ανακηρυχτεί μόνιμος Αρχιμουσικός, δια βίου.
Πραγματικά μια ξεχωριστή συναυλία άξια των 80 χρόνων ύπαρξης της Ορχήστρας.
