Είχαμε πολύ καιρό να ακούσουμε την υπέροχη φωνή της Μαρκέλλας Χατζιάνο, έτσι η συναυλία της 24/2/2023 είχε ιδιαίτερη σημασία. Μάλιστα, ένα μέρος των εσόδων της συναυλίας αυτής διατέθηκε για τους σεισμόπληκτους της Συρίας και της Τουρκίας.
Η συναυλία ξεκίνησε με το “Απομεσήμερο ενός Φαύνου” του Κλώντ Ντεμπυσσύ γραμμένο το 1891 πάνω σε ένα ποιήμα του Μαλαρμέ, έργο που παρουσίασαν σε μορφή μπαλέτου τα Ballets Russes του Ντιάγκιλεφ με τον Β.Νιζίνσκυ στον ρόλο του φαύνου. Ο μαέστρος Νίκος Χαλιάσας οδήγησε την ορχήστρα σε μια λυρική ερμηνεία του έργου, με ιδιαίτερες δυναμικές, και με το απαραίτητο ύφος αυτής της Ιμπρεσσιονιστικής μουσικής.
Η Μ.Χατζιάνο διάλεξε ένα ιδιαίτερα λυρικό έργο , τα “Τραγούδια του Ερωτα και της Θάλασσας” του Ερνέστ Σωσσόν και όχι του Ντεμπυσσύ όπως λανθασμένα αναφέρει το τυπωμένο φυλλάδιο της συναυλίας, που ολοκληρώθηκε το 1893. Στην αρχή το έργο δεν έγινε αποδεκτό απο το κοινό, όμως αργότερα βρήκε τη θέση που του αξίζει.
Η θερμή και λυρική φωνή της Μ.Χατζιάνο ερμήνευσε παραδειγματικά τα τρία τραγούδια του έργου, άλλοτε με λυρική και άλλοτε με ονειρική διάθεση, ένα έργο που ταιριάζει απόλυτα στη φωνή της. Με υπέροχο λεγκάτο και υπέροχα φραζαρίσματα, δημιούργησε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα στο κοινό. Τα παρατεταμένα χειροκροτήματα στο τέλος του έργου δικαίωσαν απόλυτα την ερμηνεία της.
Ο Ν.Χαλιάσας και η ορχήστρα την ακολούθησαν σε αυτό το ταξίδι συνοδεύοντάς την με λυρική διάθεση.
Ας ελπίσουμε πως θα την απολαύσουμε πάλι και σε επόμενες εμφανίσεις.
Η βραδυά έκλεισε με το εμβληματικό και τόσο αγαπητό στο κοινό έργο του Ρ.Κόρσακωφ “Σεχραζάντ”. Η Συμφωνική αυτή Σουίτα για μεγάλη Ορχήστρα βασίστηκε στις γνωστές μας “Χίλιες και μία νύχτες” και την ιστορία της Σεχραζάντ.
Η Κ.Ο.Α με τον μαέστρο Ν.Χαλιάσα είχε την ευκαιρία να ξεδιπλώσει όλη την γκάμα των οργάνων σε μια υποδειγματική ερμηνεία του έργου.
Παράλληλα η ζωγραφική με άμμο που ακολουθούσε τα μέρη του έργου και την ιστορία τους, έδωσε μια ιδιαίτερη νότα στην βραδυά. Η Κατερίνα Μπάρσκοβα που ζωγράφισε με άμμο την ιστορία της Σεχραζάντ, έχει κερδίσει τον Διεθνή Διαγωνισμό The Touc(h?) to 2015 kai to 2016.
Είναι όντως μια επίπονη διεργασία, ειδικά όταν διαρκεί για πάνω απο μία ώρα, όμως η τέχνη της μας μάγεψε, όπως άλλωστε και αυτή η βραδυά.
