Έπειτα από καθυστέρηση δύο ημερών λόγω των εκλογών της πρεμιέρας της μονόπρακτης όπερας του Πουτσίνι “Μπέρτα” και της μικρής δίπρακτης όπερας του Μενότι “το Μέντιουμ” έγινε τελικά την Τετάρτη 12/4. Η παράσταση είχε τουλάχιστον στο πρώτο έργο τη “Μπέρτα” την αίσθηση μιας γενικής πρόβας ενώ “το Μέντιουμ” ήταν σαφώς πιο καλοδουλεμένο και έτοιμο.
Στο πρώτο έργο κυριάρχησε η παρουσία της Μαρίνας Κρίλοβιτς ενώ στο δεύτερο της Δάφνης Ευαγγελάτου. Τη σκηνοθεσία και στα δύο έργα είχε αναλάβει ο Σπύρος Ευαγγελάτος ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια ο Γιώργος Πάτσας. Για το πρώτο έργο είχαμε τρεις μετακλήσεις τον Συλβάνο Κάρολι τον Λάντο Μπαρτολίνι και τον διευθυντή ορχήστρας Μάριο Περούζο.
Φωνητικά η παράσταση της Μπέρτας παρέμεινε στα γνωστά επίπεδα της παλιάς σχολής χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις εξάλλου εδώ παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το δραματικό παίξιμο των τραγουδιστών, κάτι που ήταν αδύνατο στην περίπτωση αυτή εξαιτίας του παραφορτωμένο σκηνικού που ενοχλούσε, πάρα βοηθούσε τους τραγουδιστές να κινηθούν με άνεση.
Πότε επιτέλους θα καταλάβουν οι σκηνογράφοι της Λυρικής πως μια τόσο μικρή σκηνή είναι ανώφελο να υπερφορτώνεται και πως μια πιο απλή και απέριττη σκηνογραφία θα βοηθούσε πολύ περισσότερο και τους τραγουδιστές και το αισθητικό αποτέλεσμα.
Ο Mάριo Περούζο, διηύθυνε με πολύ αργά τέμπι το έργο, κάτι που κουρασε τους ακροατές – κάνεις πραγματικά είναι να απορεί για το λόγο της μετάκλησης του , δεν υπάρχουν άραγε έλληνες αρχιμουσικοί είναι διευθύνουν αυτά τα έργα; –αφού απλώς διεκπεραιωσε την παρτιτούρα, χωρίς να έχει να να προτείνει κάτι το ιδιαίτερο στη μουσική ερμηνεία.
Το δεύτερο έργο της βραδιάς “το Μέντιουμ” του Μενότι μας επιφύλασσε ευχάριστες εκπλήξεις , ένα καλοδουλεμένο σύνολο στό φωνητικό όσο και στο δραματικό επίπεδο , αν και η σκηνοθετική άποψη αφορούσε περισσότερο ένα αστικό δράμα παρά την ζώη μιας φτωχής και μίζερης γυναικούλας.
Η Δάφνη Ευαγγελάτου που επιτέλους γύρισε στη Λυρική έπειτα από αρκετά μεγάλη απουσία, ήταν μια πολύ καλή μαντάμ Φλώρα. Πολύ όμορφη, επίσης η φωνή της Μαρίας Μητσοπούλου – ας ελπίσουμε ότι θα έχει καλή συνέχεια στη Λυρική – ενώ η Αλεξάνδρα Ματθαιουδάκη, Ο Δημήτρης Κασιούμης και η Αλέκα Δρακοπούλου έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Τέλος υπερβολικά χορευτική ήταν η ερμηνεία του Αντώνη Δημητροκάλη στο ρόλο του Τόμπι.
Το σκηνικό θύμιζε περισσότερο παλαιοπωλείο, παρά το σπίτι μιας φτωχής γυναίκας που ζει κάνοντας το μέντιουμ, και σε αυτή την περίπτωση φορτωμένο χωρίς λόγο και άβολο (Είχαμε κι ένα μικρό ατύχημα επί σκηνής) ενώ οι φωτισμοί μπορούσαν να είναι πιο ατμοσφαιρικοί, ειδικά σε ένα κλειστοφοβικό έργο αυτό είναι απαραίτητο.