Είναι σπάνιο κανείς να φεύγει απο το Ηρώδειο τα τελευταία χρόνια και να νοιώθει πως δεν έχασε τη βραδιά του με μια ακόμα ανούσια συναυλία, απο ένα αδιάφορο μουσικό σύνολο που το μόνο που είχε να προσφέρει ήταν μια « απο τα ίδια», και ακόμα πιο σπάνιο να νοιώθει μια ιδιαίτερη πνευματική ανάταση.
Μια τέτοια βραδιά ήταν και η συναυλία της Ορχήστρας των Χρωμάτων , μια συναυλία αφιερωμένη εξ’ολοκλήρου (καιρός ήταν πιά), στον Έλληνα συνθέτη Γιάννη Χρίστου, που τόσο άδικα πέθανε σε νεότατη ηλικία, και ακόμα πιο άδικα για πολλά χρόνια δεν ακουγόντουσαν τα έργα του σε καμία αίθουσα συναυλιών εκτός απο μερικές εξαιρέσεις. Ο μαέστρος Μίλτος Λογιάδης απέδειξε την αγάπη του και την ενασχόλησή του σε βάθος με την μουσική του Χρήστου στη συναυλία αυτή η οποία ξεκίνησε με την Πρώτη του Συμφωνία για σολίστα και Ορχήστρα. Η Μαίρη Ελεν Νέζη διαθέτει μια ζεστή και ομοιογενή φωνή και ξεπέρασε τις δυσκολίες της παρτιτούρας με άνεση. Ίσως, η έντονη και βαριά πολλές φορές ενορχήστρωση να απαιτεί φωνές με ιδιαίτερες δυνατότητες τόσο στο εύρος όσο και στην φωνητική τους δύναμη για να περάσουν πάνω απο την Ορχήστρα , όμως όλοι οι τραγουδιστές έδωσαν το καλύτερο εαυτό τους, ιδιαίτερα στις «Πύρινες Γλώσσες», το Ορατόριο που ακούσαμε στο δεύτερο μέρος, όπου έλαμψε και η καταπληκτική Χορωδία του Μουσικού Τμήματος του Ιονίου Πανεπιστημίου υπό την διεύθυνση της Γιούλης Παππαγιαννοπούλου.
Ακούσαμε επίσης και την Τοκάτα για πιάνο και Ορχήστρα που ερμήνευσε με μοναδική μουσικότητα και καθαρότητα η πιανίστα Νέλλη Σεμιτέκολο, που τόσο πολύ μας λείπει απο τις αίθουσες συναυλιών. Η ερμηνεία της είχε μια μοναδική αυθεντικότητα, και δυναμικότητα , αφού η μουσική του Χρήστου της είναι τόσο πολύ οικεία. Ας ελπίσουμε πως θα την απολαύσουμε ξανά σύντομα, όπως επίσης και την μουσική του τόσο σημαντικού αυτού Έλληνα συνθέτη.