Είναι συχνό φαινόμενο στην εποχή μας, διάφοροι σολίστες να αναλαμβάνουν κάποια στιγμή στην καριέρα τους τον ρόλο του Διευθυντή Ορχήστρας. Συνήθως βέβαια αυτό συμβαίνει όταν πλέον η καριέρα του συγκεκριμένου σολίστα βρίσκεται σχεδόν στο τέλος της, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τον Πλάτσιντο Ντομίνγκο.
Γενικά πάντως αυτές οι αλλαγές καριέρας σπάνια πετυχαίνουν.
Έναν τέτοιο πειραματισμό (γιατί μόνο ως τέτοιο μπορώ να τον θεωρήσω), επεχείρησε και ο βιολιστής Λεωνίδας Καβάκος στην συναυλία που δόθηκε στο Μέγαρο Μουσικής στις 16/12 με την Καμεράτα του Σάλτζμπουργκ.
Είναι βέβαια περίεργο γιατί εντάχθηκε μια μικρή ορχήστρα δωματίου στη σειρά «Μεγάλες Ορχήστρες, Μεγάλοι Μαέστροι» αφού ούτε αυτή είναι μια μεγάλη ορχήστρα ούτε και ο Λεωνίδας Καβάκος κάποιος μεγάλος μαέστρος, είναι όμως ένας μεγάλος βιολιστής αναμφισβήτητα όπως απέδειξε με την εξαιρετική ερμηνεία του στο Κοντσέρτο για βιολί του Μπετόβεν. Εδώ η μουσικότητά του και η ευαισθησία του μας αποκάλυψε έναν δυναμικό, λυρικό Μπετόβεν, παιγμένο με δυναμισμό και άποψη.
Μία Ορχήστρα σαν την Καμεράτα του Σάλτζμπουργκ σίγουρα δεν έχει ανάγκη από μαέστρο για να δώσει τον καλύτερο εαυτό της. Η μουσική διεύθυνση του Λ. Καβάκου μου φάνηκε μάλλον περιττή, αφού ούτε μας έδωσε μια ουσιαστική ερμηνεία της εισαγωγής στον «Προμηθέα» και της 7ης Συμφωνίας του Μπετόβεν, ούτε μας αποκάλυψε κάτι το ιδιαίτερο στην μουσική αυτή. Αντίθετα διηύθυνε με μια άκρατη νευρικότητα με έντονες κινήσεις σε στύλ Κάραγιαν, δημιουργώντας γενικά μια ατμόσφαιρα άγχους και εκνευρισμού. Οι τραβηγμένες δυναμικές του και τα υπερβολικά τονισμένα τέμπι του δεν άφησαν την μουσική να αναπνεύσει και να ξεδιπλωθεί με άνεση, κανένας αισθησιασμός , κανένα ίχνος συναισθηματικών εναλλαγών στην 7η Συμφωνία, κανένας διονυσιασμός στο τελευταίο μέρος δεν υπήρξε, στοιχεία τόσο χαρακτηριστικά στη μουσική του Μπετόβεν, και η όλη ερμηνεία παρέμεινε σε ένα επίπεδο μανιερισμού.
Η Ορχήστρα διαθέτη έναν μεστό και όμορφο ήχο, ιδιαίτερα τα πνευστά της, ενώ τα έγχορδα είναι απόλυτα συντονισμένα μεταξύ τους με έναν γλυκό λυρικό ήχο. Μια αξιόλογη ορχήστρα δωματίου που θα απέδιδε ακόμα καλύτερα στην Μικρή Αίθουσα του Μεγάρου.
