Σε ένα Ηρώδειο γεμάτο από τους πραγματικούς και ειλικρινείς φίλους της Μουσικής, δόθηκε για μια ακόμα χρονιά η ετήσια Συναυλία στη μνήμη της Μαρία Κάλλας , από το Καλλιτεχνικό Κέντρο ATHENEUM.
Φέτος ο Καλλιτέχνης που κλήθηκε να τιμήσει τη μνήμη της ήταν ο πιανίστας Αλεξέι Σουλτάνωφ ο οποίος, όπως μας πληροφορεί το καλαίσθητο Πρόγραμμα, κέρδισε το Βραβείο Σοπέν στη Βαρσοβία το 1995, ενώ το 1989 είχε κερδίσει το Βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό 
Van Cliburn . Γεννημένος στην Τασκένδη, έπαιξε για πρώτη φορά μπροστά στο κοινό σε ηλικία επτά χρονών.
Το Πρόγραμμα που διάλεξε ξεκίνησε με την Μαζούρκα αρ.35 του Σοπέν, ενώ στη συνέχεια ερμήνευσε την Σονάτα αρ.3 του ίδιου συνθέτη.
Το παίξιμό του ήταν εντυπωσιακά συγκρατημένο χωρίς να αφήσει τον εαυτό του να παρασυρθεί σε υπερβολικά ρομαντικές εξάρσεις, έχοντας πάντα τον απόλυτο έλεγχο όλης της γκάμας των ηχοχρωμάτων, χωρίς όμως παρ’όλα αυτά να είναι μια ερμηνεία αναφοράς.
Το ότι είναι όμως ένας πραγματικός βιρτουόζος ερμηνευτής, αυτό φάνηκε καθαρά στο Δεύτερο Μέρος της συναυλίας, στα έργα του Λίστ.
Ήταν εντυπωσιακή η ερμηνεία του στην σονάτα σε σι ελάσσονα, όπου οι καθαρές μουσικές φράσεις και η μαγική θρησκευτική ατμόσφαιρα που δημιούργησε στο αργό μέρος, ανέδειξαν όλες του τις αρετές σαν μουσικό.
Το τρίτο κομμάτι που ερμήνευσε ήταν η γνωστή Ουγγρική Ραψωδία αρ.2 σε μεταγραφή του Βλαντιμήρ Χόροβιτζ, ένα εξαιρετικά δύσκολο και απαιτητικό έργο, στο οποίο ο Σουλτάνωφ ανέδειξε όλη του την τεχνική, χωρίς όμως να νιώθει άνεση με ορισμένα μουσικά περάσματα που απαιτούν μια πραγματικά μοναδική βιρτουοζιτέ από τον ερμηνευτή.
Ήταν βέβαια ενδιαφέρον το πρόγραμμα του όμως δεν μπορεί παρά να διερωτηθεί κανείς γιατί δεν διάλεξε και έργα τα οποία έχουν άμεση αναφορά στην όπερα, εξάλλου το τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς ήταν ένα απο τα μεγαλύτερα αστέρια του Μελοδράματος. Θα μπορούσε για παράδειγμα να ερμηνεύσει μερικές από τις πάμπολλες μεταγραφές του Λίστ μελοδραματικών έργων πού είχαν άμεση σχέση με την Κάλλας, ακόμα και έργα του Θάλμπεργκ απο το περίφημο «Εξαήμερον», ή τις Παραλλαγές πάνω στην «Νόρμα» του Μπελλίνι, έργα που θα ταίριαζαν απόλυτα στην μουσική ψυχοσύνθεση του Αλεξέι Σουλτάνωφ.
Ομως η βραδυά ήταν πραγματικά μαγική, θυμηθήκαμε τις παλιές καλές μέρες του Ηρωδείου, η μόνη αρνητική παρατήρηση , που άλλωστε δεν αφορά το ATHENEUM, είναι για την απαράδεκτη ηχορύπανση που επικρατεί γύρω από το Θέατρο και που καταντάει πραγματικά απαράδεκτη. Αυτοκίνητα που κορνάρουν, σειρήνες πυροσβεστικών και ασθενοφόρων, μηχανάκια, είναι οι μόνιμοι ακουστικοί σύντροφοι των θεατών, το πράγμα όμως έχει παραγίνει και πρέπει κάτι να κάνουν οι Υπεύθυνοι πριν το Ηρώδειο γίνει πια ακατάλληλο για μουσικές εκδηλώσεις από τους θορύβους, οι οποίοι βέβαια δεν ενοχλούν τους λαϊκούς και ροκ τραγουδιστές που έτσι κι’αλλοιώς δημιουργούν άλλου είδους ηχορύπανση με τα μεγάφωνα, αλλά σίγουρα ενοχλεί τους «κλασσικούς» καλλιτέχνες οι οποίοι δεν χρησιμοποιούν τέτοιου είδους βοηθήματα…
