Η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου  ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά σύνολα της Αγγλίας, έδωσε δύο Συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, με τον Αρχιμουσικό Μίκαελ Τίλσον Τόμας, στα πλαίσια της σειράς «Μεγάλες Ορχήστρες της Ευρώπης».

       Η πρώτη Συναυλία ήταν αφιερωμένη σε έναν συνθέτη και ένα έργο την 7η Συμφωνία του Γκούσταβ Μάλερ ένα από τα πιο ανομοιογενή έργα του συνθέτη, γραμμένο το 1905.

Βέβαια ο Τόμας δεν είναι  «ειδικός» στον Μάλερ όπως άλλοι μεγάλοι Διευθυντές Ορχήστρας, οι οποίοι έχουν και δισκογραφική προϊστορία στα έργα του, αν και η ηχογράφηση της 7ης με την ίδια Ορχήστρα πήρε το Βραβείο Tonblacher Komponierhausen, όπως μας πληροφορεί και το πρόγραμμα. Η ερμηνεία του πάντως αν και ανέδειξε τις λεπτομέρειες της παρτιτούρας δεν κατόρθωσε να γίνει υπερβατική, παρέμεινε στο επίπεδο μιας εξαιρετικά προσεκτικής και καλοδουλεμένης απόδοσης. Όμως υπήρχαν και στιγμές γνήσια ποιητικές, όπως στο περίφημο Nachtmusik, όπου η ερμηνεία του ήταν χαλαρή και ιδιαίτερα λυρική. Απέφυγε πάντως τις ρομαντικές εξάρσεις και τους «δυναμικούς» εντυπωσιασμούς πού τόσο συχνά συναντάμε στην ερμηνεία αυτών των έργων.

   Η δεύτερη Συναυλία ξεκίνησε με μια  εντυπωσιακή ερμηνεία της Εισαγωγής «Ρωμαϊκό Καρναβάλι» του Μπερλιόζ, και στη συνέχεια ο Λεωνίδας Καβάκος ερμήνευσε το 2ο Κοντσέρτο για βιολί του Προκόφιεφ. Ο σολίστας ακολούθησε στην ερμηνεία του αυτό που είπε και ο Προκόφιεφ « η νέα απλότητα πρέπει να είναι πάντοτε ευδιάκριτη χωρίς όμως να πέφτει σε συναισθηματισμούς και απλοικότητες»

Η ερμηνεία του ήταν απλή και λιτή, αλλά συγχρόνως μας αποκάλυψε μια εξαιρετική δεξιοτεχνία και προσοχή στις λεπτομέρειες. Η Διεύθυνση του Τόμας  είχε μια ευαισθησία, θά έλεγε κανείς μία φλεγματική διάσταση, χωρίς να είναι ενεργητική ή ακόμα και νευρωτική στα τέμπι, μια καλοδουλεμένη ερμηνεία πάντως.

Στη συνέχεια ακούσαμε τη Σουίτα του Κόπλαντ απο το μπαλέτο «Ανοιξη στα Απαλλάχια», γραμμένο για την Μάρθα Γκράχαμ, έργο στο οποίο ο Τίλσον Τόμας ήταν περισσότερο στο στοιχείο του. Τέλος Η Ορχήστρα είχε την ευκαιρία να επιδείξει την δεινότητα των μουσικών που την απαρτίζουν με μια πολύ ενδιαφέρουσα ερμηνεία του «Οδηγού Νέων Για Ορχήστρα» του Μπέντζαμιν Μπρίττεν σε ενα θέμα του Περσέλ, χωρίς αφηγητή.

Γενικά ήταν μια ενδιαφέρουσα παρουσία στα μουσικά μας δρώμενα, θα ήθελε όμως κανείς ένα πιό ευφάνταστο ρεπερτόριο για να απολαύσει μια Ορχήστρα αυτού του επιπέδου, αν σκεφτεί κανείς πως σε λίγο καιρό εμφανίζεται η Φιλαρμονική ορχήστρα της Τσεχίας πάλι με την 7η του Μάλερ.