Η ιδέα της παρουσίασης λυρικών έργων με ένα κοινό θέμα ήταν συνηθισμένη πρακτική την εποχή Μπαρόκ. Διάφορα έργα που τα μέρη τους αποτελούνταν από διάφορες όπερες γνωστών συνθετών ανέβαιναν συχνά στις σκηνές της εποχής αφού δεν υπήρχε καν ο όρος «πνευματικά δικαιώματα». Τέτοια μουσικά συνοθυλεύματα ονομάζονταν pasticcios, και αυτό ακριβώς το είδος αναβίωσε η συναυλία της 12ης Νοεμβρίου που παρακολουθήσαμε στο Μέγαρο Μουσικής.
Η εξαιρετική Ορχήστρα «Βιρτουόζοι της Πράγας», υπό την εμπνευσμένη διεύθυνση του Νίκου Τσούχλου, και με τέσσερις σολίστες ειδικευμένους στο είδος αυτό της μουσικής, παρουσίασαν αποσπάσματα από όπερες επτά συνθετών της εποχής με θέμα την «Ολυμπιάδα» του Μεταστάσιου, ενός από τους μεγαλύτερους λιμπρετίστες της εποχής.
Η όλη συναυλία ήταν σαν ένα κουτί με υπέροχα γλυκά τα οποία ήθελε κανείς να τα γευτεί όλα. Τα αποσπάσματα ήταν διαλεγμένα με ιδιαίτερη προσοχή και γνώση του αντικειμένου από την σκηνοθέτιδα και μουσικολόγο Μαρία Γυπαράκη. Τα διάφορα αποσπάσματα έστω και αν είχαν αρκετές διαφορές στο ύφος και το στυλ, έδεναν απόλυτα μεταξύ τους δίνοντας την εντύπωση ενός ενιαίου έργου. Aν και τα κομμάτια διαδέχονταν το ένα το άλλο χωρίς τα ρετσιτατίβι, δεν κούραζαν τον ακροατή. 

Δραματουργικά όμως δεν ένοιωθε κανείς πως παρακολουθούσε μια συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά μια συναυλία με άριες και ντουέττα από όπερες μπαρόκ. Ίσως το αποτέλεσμα να ήταν καλύτερο αν υπήρχε μια υποτυπώδης έστω, κίνηση.Οι σολίστες αντιμετώπισαν τις δυσκολίες της μουσικής με ιδιαίτερη άνεση, άλλωστε όλοι τους έχουν αφιερώσει την τέχνη τους στη μουσική αυτή, και μας χάρισαν υπέροχες μουσικές στιγμές. Η συναυλία αυτή είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού ελάχιστα από τα έργα που παρουσιάστηκαν έχουν ηχογραφηθεί και παρουσιασθεί..

Ας ελπίσουμε πως αυτή η προσπάθεια θα κυκλοφορήσει κάποτε σε δίσκο, είναι σίγουρο πως θα έχει διεθνή απήχηση, και πως θα είναι το έναυσμα για πολλές ακόμα συναυλίες παρόμοιες, αφού οι θησαυροί της μουσική της εποχής αυτής παραμένουν ακόμα άγνωστοι στην Ελλάδα.