Είναι συγκινητικό που η Λυρική Σκηνή θυμήθηκε τα 40 χρόνια από τον θάνατο της Μαρίας Κάλλας με ένα πολύ ενδιαφέρον Γκαλά στο Ηρώδειο (14/9/17), με τρεις πολύ σημαντικές φωνές που κάνουν καριέρα στο εξωτερικό, την Τσέλια Κοστέα, την Χριστίνα Πουλίτση και την Μυρτώ Παπαθανασίου.
Σε ένα κατάμεστο Ηρώδειο παρακολουθήσαμε μια συναυλία με άριες απο όπερες συνδεδεμένες με την Κάλλας. Πριν από την εκδήλωση υπήρξε μια άλλη μίνι-εκδήλωση όπου βραβεύτηκε από τον Δήμαρχο Αθηνών με το βραβείο Δημοκρατίας της Πόλεως των Αθηνών ,ο πρώην Πρόεδρος της Ισπανίας Φελίππε Γκονζάλες. Δυστυχώς, και αυτό είναι λάθος των οργανωτών, κανείς δεν είχε ειδοποιήσει το κοινό που ξαφνικά βρέθηκε καπελλωμένο με μια τελετή που ουσιαστικά δεν το αφορούσε, ο κόσμος ήρθε για την Κάλλας και όχι για κάποιον άλλο όσο σημαντικός και αν ήταν, ο οποίος επιπλέον μίλαγε Ισπανικά χωρίς κανείς να καταλαβαίνει τι λέει..

Η Τσέλια Κοστέα είναι μια πολύ σημαντική φωνή που έχει διαγράψει μια σημαντική τροχιά στην όπερα..Η φωνή ακούστηκε κάπως κουρασμένη σε ορισμένες περιοχές (με λίγο μπαλάρισμα), έχει όμως κρατήσει τον όγκο της και την δύναμή της. Είναι αναμφισβήτητα μια φωνή με ψυχή και λυρισμό, νοιώθει κανείς πως δίνει όλον της τον εαυτό..Μου άρεσε πολύ περισσότερο στον Πουτσίνι όπου νομίζω πως εκεί η φωνή της κάθεται πιό άνετα, παρά στους πιό δραματικούς ρόλους του Βέρντι. Η Μυρτώ Παπαθανασίου τραγούδησε πολύ καλά , μου άρεσε ιδιαίτερα στην άρια του Γκουνώ απο τον “Ρωμαίο και Ιουλιέττα” που ήταν φαντάζομαι σαν μια πρόβα ουσιαστικά για την παρουσίαση της όπερας τον χειμώνα στη Λυρική. Με το σωστό ρεπερτόριο για τη φωνή της πιστεύω πως θα συνεχίσει μια μεγάλη καρριέρα.
Προσωπικά θεωρώ πως την βραδυά έκλεψε τόσο φωνητικά όσο και ενδυματολογικά η Χριστίνα Πουλίτση που αυτή τη στιγμή είναι η σημαντικώτερη Ελληνίδα κολορατούρα. Η άρια απο την Λακμέ του Ντελίμπ,ήταν μια αποκάλυψη, όπως άλλωστε και ότι άλλο τραγούδησε..το κατάμεστο Ηρώδειο πραγματικά την αποθέωσε..εύχομαι να συνεχίσει με το σωστό ρεπερτόριο και να θριαμβεύσει.. Σπάνια ακούει κανείς μια τέτοια τελειότητα, με άψογη τονική ακρίβεια, και εξαιρετικές κολορατούρες…θα τολμούσα να πώ πως μου άρεσε εδώ πιό πολύ απο την Σάδερλαντ… ελπίζω το θέατρο να την εκτιμήσει και να την χρησιμοποιήσει κατάληλα…είναι καιρός να ακούσουμε επιτέλους και ένα ρεπερτόριο εκτός του Βέρντι και του Πουτσίνι που μας έχει βγεί απο τα αυτιά και κυρίως Γαλλική όπερα.Εξαιρετική η Ορχήστρα της ΕΛΣ υπό τον  Ηλία Βουδούρη που διήυθυνε με νεύρο και δυναμικότητα..