Η “Γενούφα” του Γιάνατσεκ, είναι η τρίτη όπερα του συνθέτη που παρουσιάζει η Λυρική μετά την “Πονηρή Αλεπουδίτσα” και την «Υπόθεση Μακρόπυλος». Ήταν καιρός για την Λυρική να ανακαλύψει επιτέλους αυτόν τον τόσο σημαντικό συνθέτη που για πολύ καιρό ήταν άγνωστος στα Ευρωπαϊκά θέατρα. Η σκηνοθεσία ήταν του Νίκολας Ράαμπ και τα κοστούμια του Γιώργου Σουγλίδη , γνωστού στη Λυρική για προηγούμενες παραγωγές.

ΓΕΝΟΥΦΑ
φωτο Σακαλάκης

Η σκηνοθεσία ήταν μια μεταμοντέρνα άποψη, με πανό που είχαν κορμούς φωτογραφημένους δίνοντας έτσι μια ιδέα ενός μεγάλου δάσους πίσω από ένα σπίτι , που άνοιγε και έκλεινε σαν ένα μεγάλο οριγκάμι. Ενδιαφέρουσα άποψη, ιδιαίτερα η χρήση των παραθύρων μέσα από τα οποία κοίταζε η χορωδία σαν χορός αρχαίας Τραγωδίας. Τα κοστούμια μάλλον αδιάφορα, εξαιρετικοί οι φωτισμοί του Νταβίντ Ντεμπρυναί.
Φωνητικά η παράσταση ήταν μάλλον μέτρια με εξαίρεση την Γενούφα της Σάρα Τζέιν Μπρτάντον. Η ερμηνεία της υπήρξε υποδειγματική , μας έδωσε μια τραγική Γενούφα χωρίς υπερβολικές εξάρσεις. Ίσως η μόνη που ήταν μέσα στο κλίμα της παράστασης.

ΓΕΝΟΥΦΑ
φωτό Ακριβιάδης

Η Κοστέλνιτσκα της Σαμπίνε Χόγκρέφφε ήταν θορυβώδης και υπερβολική. Πολύ δυνατή φωνή αλλά η ερμηνεία της ήταν μέτρια.
Τίποτα το ιδιαίτερο για τον Φράνκ βαν Ακεν , μου έδινε την εντύπωση πως ήταν εκτός κλίματος.
Οι υπόλοιποι συντελεστές ήταν αρκετά καλοί, αλλά ένοιωθα μια συγκρατημένη αντιμετώπιση, ίσως το άγχος της πρεμιέρας. Εδώ πρέπει να τονίσω ένα μεγάλο πρόβλημα που δημιουργεί η Λυρική στους μουσικοκριτικούς, την επιμονή της να έρχονται στις πρεμιέρες, που κατα κανόνα θεωρούνται γενική πρόβα. Ποτέ οι πρεμιέρες δεν είναι όπως οι επόμενες παραστάσεις που έχουν πλέον δέσει σκηνικά και φωνητικά. Είναι άδικο προς τους τραγουδιστές γιατί δεν τους βλέπει κανείς ωριμασμένους στο έργο.
Η ορχήστρα υπό την διεύθυνση του έμπειρου Λουκά Καρυτινού ήταν πολύ δυνατή σκεπάζοντας πολλές φορές τις φωνές.

ΓΕΝΟΥΦΑ
φωτο Σακαλάκης

Μια ενδιαφέρουσα παράσταση που ελπίζουμε να είναι η αρχή για να γνωρίσει το κοινό αυτόν τον τόσο σημαντικό συνθέτη. Η Λυρική πλέον δεν έχει απολύτως καμία δικαιολογία να μην ανανεώσει το ρεπερτόριό της, έχει μια υπερσύγχρονη σκηνή που μπορεί να ανεβάσει τα πάντα. Λίγο Μπερλιόζ, λίγο Μασνέ λίγο Μπαρόκ (που αγνοείται συστηματικά από την ΕΛΣ) δεν θα έκανε κακό  και αναφέρομαι στα πιο άγνωστα έργα τους.
…και κάτι τελευταίο.. αυτή η εμμονή του θεάτρου στις επιταγές του regietheater, κάνει κακό στην υγεία μας… ας δούμε και καμιά κλασική σκηνοθεσία.

Λέος Γιάνατσεκ

Γενούφα

Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός
Σκηνοθεσία: Νίκολα Ράαμπ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018
14, 19, 21, 24, 27 Οκτωβρίου 2018
2 Νοεμβρίου 2018

ΚΥΚΛΟΣ ΓΙΑΝΑΤΣΕΚ
ΚΥΚΛΟΣ 20ός ΑΙΩΝΑΣΑίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Σκηνικά-κοστούμια: Γιώργος Σουγλίδης
Φωτισμοί: Νταβίντ Ντεμπριναί
Κινησιολογία: Φώτης Νικολάου
Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Γριά Μπούρυγια: Ινές Ζήκου
Λάτσα: Φρανκ Βαν Άκεν
Στέβα: Δημήτρης Πακσόγλου
Νεωκόρισσα (kostelnička): Ζαμπίνε Χογκρέφε (14, 21, 24/10) – Τζούλια Σουγλάκου (19, 27/10, 2/11)
Γενούφα: Σάρα-Τζέιν Μπράντον (14, 21, 24/10) – Μαρία Μητσοπούλου (19, 27/10, 2/11)
Επιστάτης: Γιάννης Γιαννίσης
Δήμαρχος: Δημήτρης Κασιούμης*
Σύζυγος του Δημάρχου: Μαργαρίτα Συγγενιώτου
Κάρολκα: Άρτεμις Μπόγρη
Αγρότισσα Κόλουσινα: Μπαρούνκα Πράιζινγκερ
Μπάρενα: Βαρβάρα Μπιζά
Γιάνο: Μιράντα Μακρυνιώτη
Τέτκα: Αναστασία Κότσαλη

Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ

*Τον ρόλο του Δημάρχου στις 27/10 και 2/11 ερμήνευσε ο βαρύτονος Βαγγέλης Μανιάτης.