Ο Σ.Κοβάσεβιτς είναι αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους πιανίστες της γενιάς του, έτσι η παρουσία του στην Αθήνα στις 30/3 με την Καμεράτα, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Οι ερμηνείες του χαρακτηρίζονται από εσωτερικότητα, ηρεμία, και πνευματική διαύγεια, χωρίς να ξεφεύγει με εύκολους εντυπωσιασμούς από το πνεύμα του έργου που ερμηνεύει.
Στη συναυλία αυτή ερμήνευσε ένα από τα ομορφότερα και πιο «εσωτερικά» κοντσέρτα για πιάνο του Μότσαρτ το KV 491 (νο 24), με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Φράσεις γεμάτες νόημα, αργές, ώστε να μπορεί ο ακροατής να απολαμβάνει κάθε πτυχή της μουσικής, και μια εσωτερική δύναμη που αποκάλυπτε αισιοδοξία και την χαρά της ζωής στο τελευταίο μέρος.
Η Καμεράτα τον ακολούθησε με πιστότητα και διακριτικότητα, χωρίς να επισκιάζει το παίξιμό του, αν και ίσως μια μεγαλύτερη δυναμικότητα στους χρόνους και τους ρυθμούς, θα ήταν επιθυμητή.
Η συναυλία ξεκίνησε με τη μουσική του Νύμαν για την ταινία του Γκρήναγουει «Συνεχόμενοι Πνιγμοί», μια ενδιαφέρουσα μουσική πρόταση που ξέφευγε από τα τετριμμένα έργα των συναυλιών. Ο Μυράτ προσπάθησε να αποφύγει μια απλή «κινηματογραφική» ανάγνωση του έργου, αντιμετωπίζοντάς το σαν ένα μικρό συμφωνικό έργο σε έξι μέρη, αποκαλύπτοντας έτσι την ουσία της μουσικής του Νύμαν.
Τέλος προς τέρψιν του κοινού , ακούσαμε την αναπόφευκτη Μπετοβενική Συμφωνία, στην περίπτωση αυτή την 7η . Ενδιαφέρουσα ερμηνεία , χωρίς ρομαντικές υπερβολές, και με σωστές δυναμικές. Μια ευπρεπής συναυλία.
