Αυτός θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος της Συναυλίας μουσικής Δωματίου που απολαύσαμε στις 6/10 στη μεγάλη Αίθουσα του Μεγάρου, με τον πιανίστα Γιάννη Βακαρέλη, τον κλαρινετίστα Michel Portal και τον Yuri Bashmet στη βιόλα, γνώριμο του Μεγάρου από παλαιότερες συναυλίες του.
Ο τίτλος “and friends”, αντικατοπτρίζει την στενή καλλιτεχνική επαφή των τριών αυτών ερμηνευτών οι οποίοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.
Αυτό είναι απαραίτητο να συμβαίνει στη Μουσική Δωματίου όπου οι καλλιτέχνες πρέπει να έχουν απόλυτη μουσική και ερμηνευτική ταύτιση, να παίζουν σαν να είναι ένα όργανο, για να μπορέσει να βγει στην επιφάνεια η ουσία αυτής της μουσικής, κάτι που στην περίπτωση αυτή, έγινε με μαγικό τρόπο.
Η συναυλία ξεκίνησε με τρία έργα του Ρόμπερτ Σούμανν το πρώτο “Εικόνες Παραμυθιών” για βιόλα και πιάνο, ένα από τα ωραιότερα έργα της τελευταίας περιόδου του συνθέτη, γραμμένο για τον φίλο του Γιόζεφ φον Βαζιλιέφσκι,
τα «Φανταστικά κομμάτια», για κλαρινέτο και πιάνο έργο γραμμένο το 1849,
και τέλος οι «Διηγήσεις Παραμυθιών» , τέσσερα κομμάτια για βιόλα κλαρινέτο και πιάνο γραμμένο το 1853 και που θεωρείται το τελευταίο του έργο Μουσικής Δωματίου. Τα τρία αυτά έργα που μας αποκαλύπτουν την ιδιοφυία του Σούμαν στο είδος αυτό, ερμηνεύτηκαν με ιδιαίτερη ευαισθησία και μουσικότητα από τους τρεις καλλιτέχνες.
Το δεύτερο μέρος της συναυλίας ξεκίνησε με το Τρίο «Κegelstatt» για κλαρινέτο βιόλα και πιάνο γραμμένο το 1786 την ίδια περίοδο που συνέθεσε τους «Γάμους του Φίγκαρο» . Το έργο αντλεί τον τίτλο του από ένα παιχνίδι που μοιάζει με το σημερινό μπόουλινγκ, γιατί όπως λέγεται γράφτηκε κατα τη διάρκεια μιας παρτίδας του παιχνιδιού στον κήπο του σπιτιού των Ζακέν .
Τέλος η Συναυλία έκλεισε με τρία από τα οκτώ κομμάτια για κλαρινέτο, βιόλα και πιάνο του Μάξ Μπρούχ, γραμμένα για τον γιο του ο οποίος ήταν κλαρινετίστας και τα παρουσίασε στην Κολωνία το 1909, έργο επηρεασμένο από τα προηγούμενα έργα του Σούμαν και του Μότσαρτ. Η ερμηνεία του έργου αυτού έκλεισε έτσι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα βραδιά Μουσικής Δωματίου. Ας ελπίσουμε πως τέτοιες βραδιές θα υπάρξουν πολλές ακόμα γιατί εξοικειώνουν το κοινό με ένα είδος μουσικής που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της μουσικής δημιουργίας, που είναι όπως έγραψε και κάποιος μουσικοκριτικός, το ζωντανό μουσικό εργαστήρι των συνθετών.
Γιάννης Βακαρέλης: Οι Έλληνες έχουμε το κοκαλάκι της νυχτερίδας…